Önce İman…

“De ki: “Ey insanlar! Şüphesiz ben, yer ve göklerin hükümranlığı kendisine ait olan Allah’ın hepinize gönderdiği peygamberiyim. O’ndan başka hiçbir ilâh yoktur. O, diriltir ve öldürür. O hâlde, Allah’a ve O’nun sözlerine inanan Resûlüne, o ümmî peygambere iman edin ve ona uyun ki doğru yolu bulmasınız” Araf,158

“Ey iman edenler! Allah’a, Peygamberine, Peygamberine indirdiği kitaba ve daha önce indirdiği kitaba iman edin. Kim Allah’ı, meleklerini, kitaplarını, peygamberlerini ve ahiret gününü inkâr ederse, derin bir sapıklığa düşmüş olur.” Nisa,136

Abdullah b. Cü’dan Kureyş’in Teymoğulları koluna mensup olup Hz. Ebû Bekir’in babasının amcasının oğludur. Babası Cüd’ân b. Amr, annesi Su’da bint Uveyc b. Sa’d’dır. İlk vahiy gelmeden on yıl önce m.600 yılında ölmüştür.

Gençliğinde başına buyruk biri olduğu için ailesini ve kabilesini sürekli diyet ödemek mecburiyetinde bıraktığı rivayet edilir. Kavmi daha fazla dayanamamış onu ve ailesini kabileden çıkarmıştır. Bu olaydan sonra ticaret ve köle alıp satma ile uğraşmış ve  büyük paralar kazanmış ve zengin olmuştur.

Zengin olduktan sonra cömertliği artmış, birçok köle azat etmiştir. Meşhur sahâbîlerden olan Süheyb-i Rûmî’de onun kölelerindendir. Abdullah hac, umre veya ticaret maksadı ile Mekke’ye gelenlerin mallarını korur ve onlara sayısız ikramda bulunurdu.  Onun  cömertliği Mekke’de çok itibar kazanmasını sağlamıştır.

Ayrıca Abdullah b. Cüd’ân’ı yapan olay ise aralarında Hz. Peygamberimiz sav’in de olduğu Hılfü’l-Füdûl cemiyetini düzenleyenler arasında olmasıdır. Bu cemiyet, zulme uğrayan birinin hakkını zalimlerden alıncaya kadar mücadele etme esasına dayanıyordu. Hz. Peygamberimiz sav’in de desteklediği  bu birliğin başında Zübeyr b. Abdülmuttalib ve Abdullah b. Cüd’ân bulunuyordu. Bu cemiyet sayesinde Abdullah b. Cü’dan Mekke’de ve Arap yarımadasında büyük bir şöhret kazanmıştır.

Hz Aişe validemiz bir gün Hz. Peygamberimiz sav’e iman etmeden ölen fakat yaptığı iyilikleri ile Mekke ve Medine’de ünlü olan Abdullah b. Cü’dan hakkında sorar.

“Ya Rasülallah, Abdullah b. Cü’dan sılai rahim yapardı, yoksulu doyururdu, misafirine ikram ederdi, köle azad ederdi,  bunun ona bir yararı var mı? Çünkü , Kur’an-ı Kerim’de “Artık kim zerre ağırlığında hayır yapmışsa onu görür. Ve kim zerre ağırlığında şer yapmışsa onu görür” Zilzal,7-8 der.

Hz. Peygamberimiz sav ise” Hayır O iman etmedi ve bir gün bile “Allah’ım din gününde benim hatamı bağışla’’ Şuara,82 demedi.  Taberi, Tefsir,XII,662-663; Ahmet b. Hanbel, Müsned, Beyrut,1969, VI,120

Hz. Peygamberimiz sav’ in ifadesinden anlıyoruz ki iman etmeyen kişilerin yaptıkları iyilikleri onlara bir fayda vermeyecektir.

Bizim duamız,  Rabbimiz öncelikle iman, hidayet ve istikamet nasip eylesin..